دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سرانگیز است
اما بال از جنبش رسته است
وسوسه چمن ها بیهوده است
میان پرنده و پرواز فراموشی بال و پر است
در چشم پرنده
قطره بینایی است
ساقه به بالا می رود میوه فرو می افتد دگرگونی غمناک است
نور آلودگی است نوسان آلودگی است رفتن آلودگی
پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است
چشمانش پرتو میوه ها را می راند
سرودش بر زیر و بم شاخه ها پیشی گرفته است
سرشاری اش قفس را می لرزاند
نسیم هوا را می شکند : دریچه قفس بی تاب است

.

.

.

.

.

بالهایش را گشود
و اتاق را در بهت یک رویا گم کرد

.

.

.

ترجیح می دهم که درختی باشم
در زیر تازیانه ی کولاک و آذرخش
با پویه ی شکفتن و گفتن
تا
رام صخره ای
در ناز و در نوازش
باران
خاموش از برای شنفتن 

.

.

.

غروب آب انبار تنها غروبی زیبا نبود ، بلکه غروب تمام آثار تاریخی بود که در اثر بی توجهی در حال از بین رفتن بودند. غروب نیاکان من و غروب خاک من بود...

.

.

.

.

.

.

من هنوز همانم

همانقدر ساده

همانقدر مهربان

همانقدر با گذشت

همانقدر تنها

خدا را شکر میکنم که بارها شکستم ولی هنوز کینه و نفرت در دلم نیست

هنوز آدمها را با همه بدیشان بدون هیچ توقعی دوست دارم
اگر باز هم بیایی

فقط میگویم

سلام خوش آمدی عزیزم
نترس من خالی از کینه ام !

.

.

میخواهم زندگی کنم

اما، گاهی

به جایی میرسم که میپندارم

ما زنده نیستیم که زندگی کنیم!!!

ما مردگانی هستیم که در زندگی دفـــــــــــن شده ایم...!!!

.

.

.

عشق به دو راهی نیاز ندارد من به عشق یک طرفه باور دارم چرا که عشق خداست و خداوند تمامی انسان ها را دوست دارد. خواهی نخواهی ما به عشق * او * باز خواهیم گشت.

.

.

.

.

تو دختری را بخاطر زیبائیش دوست نداری. تو او را دوست داری زیرا او ترانه ای می خواند که تنها تو آن را می فهمی. 

.

.

.

.

.